Prije 22. godine,trećeg dana proljeća te 1999. godine, tačno u 19.45 sati počela je NATO agresija na tada Saveznu Republiku Jugoslaviju čiji je dio tada bila i Crna Gora.
NATO avioni,bez odobrenja Savjeta Ujedinjenih Nacija, poletjeli su iz svojih baza i prve bombe pale su na SRJ.
Mete bombardovanja su bile Beograd, Priština, Podgorica i nekoliko drugih gradova.
Prva bomba iz nevidljivih aviona, u Crnoj Gori pala je na danilovgradsku kasarnu „Milovan Šaranović“ i ubila devetnaestogodišnjeg vojnika.
Šest dana kasnije 30 aprila u bombardovanju Murina poginulo je šest civila među kojima troje djece, 14- godišnji Miroslav Knežević, 13-godišnja Olivera Maksimović 10- godišnja Julija Brudar.
U novije doba nezapamćenoj agresiji koja je bez prekida trajala 78. dana tačan broj žrtava koje se mjeri hiljadama nikada nije utvrđen, a materijalna šteta u kojoj su teško su oštećeni infrastruktura, privredni objekti, škole, zdravstvene ustanove, medijske kuće, spomenici kulture, crkve i manastiri procjenjuje se od 30-100 milijardi
Posledice koje je bombardovanja ostavilo na građane i danas se osjećaju.
